بررسی چند شگرد نحوی در غزلیات بیدل دهلوی

بیدل دهلوی از شاعرانی است که شگرد سبکی و زبانی خاص خود را دارد. وی در مواردی با شکستن معیارهای مرسوم و با دور شدن از اصول حاکم شعر، زبانی متفاوت عرضه می‌دارد. هنجارگریزی‌های صرفی و نحوی او در غزلیاتش جالب توجه، بررسی هر یک آنها بیانگر خلاقیت زبانی و ادبی او است و این شگردها در‌کنار دیگر تصاویر شاعرانه شعر او را تخیلی‌تر نهاده است. در این مقاله سعی شده است به ساختارهای جدید نحوی در اشعار بیدل اشاره شود؛ ساختارهایی که زبان‌پژوهان، کمتر به‌آنها توجه کرده‌اند و علی‌رغم نظر برخی که هنجارگریزی را در محتوا بی‌تأثیر می‌دانند، با ارائة نمونه‌هایی، تأثیر این نوع هنجارگریزی در ادبی‌کردن زبان اثبات و مزان دخالت آن نشان داده شود.